1- ساده‌ترین دلیل این است که سگ حیوان است و می تواند میکروب‌ها و بیماری‌های زیادی را به انسان منتقل کند. دانشمندان هنوز تمام این بیماری‌ها و میکروب‌ها را نمی‌شناسند. پس واکسن‌ها نمی‌توانند این مشکل را حل کنند.
2- سگ‌ها را هر چقدر تمیز کنید باز خودشان نظافت را رعایت نمی‌کنند. به عنوان نمونه آنها بعد از دستشویی خودشان را تمیز نمی‌کنند و خیلی راحت سطوح آلوده را زبان می‌زنند. در پارک انسانها با کفشی که دستشویی رفته اند قدم می‌زنند. اما سگ‌ها در پارک کفش نمی‌پوشند. پس آلودگی سطح دستشویی پارک از راه کفش انسان به سطح پیاده رو منتقل می‌شود و از این راه به کف پای سگ‌ها منتقل می‌شود. سگ‌ها با پای خود که مانند کف کفش انسان کثیف است، صورت و دهان خود را تمیز می‌کنند. سگ‌ها در پارک اجسام روی زمین را که آلوده است، لیس می زنند. در این اجسام ذرات ادرار و مدفوع (حیوانی و انسانی) و انواع میکروب‌ها وجود دارد.
3- برای نگهداری سگ‌ها به هزینه و وقت زیادی نیاز است. البته نگهداری کودکان هم هزینه دارد. اما کودکان در آینده به تولیدکننده تبدیل می‌شوند و می‌توانند مفیدباشند. اما سگ در آینده به یک صنعتگر یا تولیدکننده تبدیل نمی‌شود. پس نگهداری سگ به جای کودک کاری عاقلانه نیست و مانع تکامل است.
4- سگ‌ها بسیار عاطفی هستند. آنها خیلی زود با انسان انس می‌گیرند و انسان را وابسته می‌کنند. انسانها نیز به محبت و توجه نیاز دارند. توجه به سگ‌ها در دورانی که بیشتر انسانها از تنهایی رنج می‌برند و نیازمند توجه و محبت هستند، رنج و تنهایی را افزایش می‌دهد. محبتی که به پای سگ‌ها ریخته می‌شود حق انسانهاست.
5- سگ‌ها به محبت هم‌نوعان خود بیشتر نیاز دارند و رابطة عاطفی آنها با انسانها انتخاب اول خود آنها نیست و به آنها تحمیل می‌شود. آنها در رابطه با یک انسان هیچ امنیتی ندارند و هر لحظه ممکن است به فروش برسند و دچار ضربة عاطفی شدیدی شوند. بنابراین هم عادت دادن یک سگ به زندگی انسانی نوعی شکنجه است و هم رها کردن یا فروش سگی که از نظر عاطفی به یک نفر وابسته شده است.
6- بسیاری از انسانها رنج تنهایی را با محبت به سگ‌ها جبران می‌کنند. در حالی که فرار از رنج تنهایی یکی از دلایل ازدواج و فرزندآوری است و اینکه انسانها نمی‌توانند تنهایی را تحمل کنند، از مهم‌ترین دلایل بقای نسل انسان است. پس به میزانی که توجه به سگ‌ها بیشتر شود، امکان بقای نسل بشر نیز کاهش پیدا می‌کند.
7- زندگی با انسان انتخاب نخست سگ و مطابق با طبیعت این حیوان نیست. خانه با محیطی که سگ‌ها ترجیح می‌دهند خیلی تفاوت دارد. سگ‌هایی که در آپارتمان هستند مانند انسانها استحمام می‌شوند و دندانهای آنها با مسواک تمیز می‌شود و به اجبار عادت‌هایی پیدا می‌کنند که خلاف طبیعت آنهاست. در حالی که سگ انسان نیست و ممکن است تمام این عادت‌های جدید برای او شکنجه باشد. سگ یک حیوان است و برای زندگی در بین ماشین‌ها آمادگی ندارد. این خودخواهی و خلاف حقوق حیوانات است که سگ‌ها را مجبور کنیم با الگویی انسانی زندگی کنند.
